Αχ, η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου,
το μοσχολούλουδό μου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Αχ, εγώ ήμουνα που το ’στειλα, τζιβαέρι μου,
με θέλημα δικό μου,σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
Αχ, πανάθεμά σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου,
εσέν’ και το καλό σου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Αχ, που πήρες το παιδάκι μου, τζιβαέρι μου,
και το ’κανες δικό σου,σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
Ποιος δεν έχει ακούσει (και σιγοτραγουδήσει) αυτούς τους υπέροχους στίχους από το Τζιβαέρι, το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα παραδοσιακά μας τραγούδια (αγνώστου συνθέτη και στιχουργού)… Τι είναι όμως το τζιβαέρι;
Η λέξη προέρχεται από την τουρκική cevahir < αραβική jawāhir (πληθυντικός jawhar) και σημαίνει πολύτιμος λίθος – πετράδι. Μεταφορικά είναι ο θησαυρός.
Θησαυρέ μου, λέει λοιπόν το τραγούδι.
Άλλο το τζιβαέρι, άλλο το τζιέρι
Υπάρχει όμως και το τζιέρι (τζιγιέρι), που αποτελεί κι αυτό προσφώνηση προσφιλούς μας προσώπου, αλλά δεν σημαίνει το ίδιο.
Το τζιέρι προέρχεται από την τουρκική λέξη ciğer (με ρίζες από την περσική cīgar = συκώτι) και σημαίνει στην κυριολεξία εντόσθιο, σπλάχνο.
 τους υπέροχους στίχους από το "Τζιβαέρι", το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα παραδοσιακά){kind=link}